Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Η Επικαιρότητα του Κουτσοβλαχικού Ζητήματος (2)




Διαπίστωση εκπροσώπων του Γραφείου των ολιγότερο διαδεδομένων γλωσσών
Εκπρόσωποι του Γραφείου των ολιγότερο διαδεδομένων γλωσσών επισκέπτονται την Ελλάδα ‘συνδέσμους’, που τους παραπληροφορούν (για παράδειγμα εμφανίζουν τη Βέροια σαν ρουμανική πόλη!). Αλλά οι δυτικοευρωπαίοι οι επισκέπτες,  που πασχίζουν για δικαιώματα  μειονοτήτων με διαφανή δεδομένα των πατρίδων τους -άσχετα με τα ελληνικά- παρά την περίτεχνη παραπληροφόρηση απογυμνώνουν τους ΄Ρουμάνους’, δηλώνοντας σαφέστατα και εμφατικά ότι δεν εκπροσωπούν  παρά μόνο τον εαυτό τους.

Ερασιτεχνίες και αβελτηρίες ελληνικές
Οι δραστηριότητες αυτών των προπαγανδιστικών κέντρων επηρεάζουν δυστυχώς τη παγκόσμια κοινότητα αλλά και Έλληνες επιστήμονες. Το κακό ξεκινάει από το γεγονός ότι στην ελληνική εκπαίδευση δεν διδάσκεται ότι οι βλαχόφωνοι κατάγονται από αυτόχθονες εκλατινισμένους Έλληνες. Αυτό μάλιστα αποδεικνύεται περίτρανα διεπιστημονικά. Όμως ερασιτέχνες Έλληνες από την Ελασσόνα φθάνουν στο σημείο όχι μόνο να διαχωρίζουν τους βλαχόφωνους από τον ελληνισμό, αλλά να τους παρουσιάζουν καταγόμενους από τους Δάκες. Το οδυνηρό είναι ότι δημοσιεύονται αυτές οι απόψεις σε έκδοση Τοπικής Αυτοδιοίκησης (κρατική αβελτηρία). Όμως τους διαψεύδουν  οι ίδιοι οι Ελασσονίτες.

Απόφαση Φεβρ. 1994 του Ευρωκοινοβουλίου και οι ''λησμονημένοι των Βαλκανίων''
Έτσι, αφού ερασιτέχνες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό  αμφισβητούν την ελληνικότητα των Βλάχων και ομιλούν για γενοκτονία αυτών δεν αποτελεί ‘κεραυνόν εν αιθρία’ η Απόφαση Φεβρουαρίου 1994 του Ευρωκοινοβουλίου για επιδίκαση στην Ελλάδα πέντε μειονοτήτων, με πρώτη την βλάχικη.
Και όλα αυτά γίνονται χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι θέσεις της Ελλάδας από ειδικούς της επιστήμονες. Ο Συγγραφέας εκφράζει την πικρία του γιατί αγνοήθηκε από το γραφειοκρατικό και σε ‘αφασία’ ελληνικό κράτος αρκετές φορές (1977, 1985), το οποίο εάν διέθετε σωστή πολιτική δεν θα υπήρχε η συγκεκριμένη Απόφαση.
Ήδη από το 1989 έχει  εκδοθεί από γαλλικού Ιδρύματος τόμος με τίτλο ‘Les Aroumains',  όπου παρουσιάζονται θέσεις μόνο Ρουμάνων και εκρουμανιασμένων ή ρουμανιζόντων (γνωστές προπαγανδιστικές) με  εξαίρεση  την πρώτη (θέση). Ακόμα, από το ίδιο ίδρυμα  οργανώνεται συνέδριο με τίτλο ‘Οι λησμονημένοι των Βαλκανίων’, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται και οι Κουτσόβλαχοι. Οποιαδήποτε λήθη αυτών είναι αδιανόητη και ανεδαφική (διάσημοι Βλάχοι ευεργέτες, πλούσια βιβλιογραφία κλπ). Είναι προφανές ότι  αποσκοπείται αναζωπύρωση του Κουτσοβλαχικού Ζητήματος.

Η επιστήμη για τους Κουτσοβλάχους-Αρμάνους
Ο Ρουμάνος καθηγητής του Πανεπιστημίου Bochum C. Poghirc διαπιστώνει την έναρξη χρήσης της λατινικής από Έλληνες της Ηπειρωτικής Ελλάδας ήδη από το 229.π.Χ λόγω της αναγκαίας σύμπραξης τους με τους Ρωμαίους προς αντιμετώπιση των Ιλλυρικών επιδρομών.  Ο Γάλλος καθηγητής του πανεπιστημίου Nancy E.Will επισημαίνει ότι η χρήση της  λατινικής γλώσσας είναι αναπόφευκτη για τους Μακεδόνες γιατί αυτοί υπηρετούν στο ρωμαϊκό στρατό (praesidia armata= ένα είδος πολιτοφυλακής) και διαφυλάσσουν τα σύνορα και τους συγκοινωνιακούς κόμβους και κλεισούρες έχοντας ταυτόχρονα προνόμια.
Οι Hertzberg, Feyel, Oost, Lozovan, Hammond, Eck, Sarikakis, Papazoglou κ.α. προχωρούν και παραπέρα, τονίζοντας ότι οι Έλληνες εκλατινίζονται γλωσσικά γιατί μετέχουν ενεργά  και στην πολιτικοστρατιωτική ζωή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Oι Lafoscade, Pinon, M. Rostovtzeff, Bratianu ομιλούν για ύπαρξη ζωνών λατινοφωνίας στην ελληνική χερσόνησο κατά τα τέλη του 19ου αιώνα και αρχές 20ου και οι Capidan, Poghirc, Θαβώρη, Λιόλιο κ.α. για λατινογενή τοπωνύμια. Eπίσης οι Ρουμάνοι Parvan, R. Vulpe, S. Piscariu Al. Procopovici, D. Maniu αποδέχονται την αυτοχθονία των βλαχοφώνων του ελληνικού χώρου. Ακόμα και ο Th. Capidan μεταμορφώνεται σε πολέμιο των υποστηρικτών της καθόδου Βλάχων από Δακία, επικρίνοντας τον Weigand για την εμμονή του στην ξεπερασμένη θεωρία. Εξάλλου οι Densusianu, T. Papahagi, A. Sacerdoteanu, Siadbei, C. Daicoviciu-H. Daicoviciu, Garde κ.α. αποδεικνύουν αντίστροφη κίνηση   βλαχοφώνων από νότο προς βορρά.
Τεκμήρια ότι Έλληνες ομιλούν λατινικά αφθονούν και στην Βαλκανική (R. Vulpe, D. Pippidi) και στην Δύση. Εκεί όχι μόνο ομιλούν λατινικά αλλά τα διδάσκουν κιόλας επί ρωμαιοκρατίας, όπως διαπιστώνουν από επιγραφές οι Egger, Benoit κ.α.  Πρόσφατα μελετήματα των Helly, Hatzopoulos, Dubuisson, Lozovan, Poghirc κ.α. διαπιστώνουν μαρτυρίες πιστοποίησης  λατινοφωνίας  εξίσου και στην μητροπολιτική Ελλάδα.
Οι σύγχρονοι επιστήμονες εκτιμούν  την αξία του χωρίου του  Βυζαντινού χρονογράφου Ιωάννη Λυδού, ο οποίος τονίζει ότι οι Έλληνες υπερέχουν δημογραφικά στην Βαλκανική (τότε Ευρώπη) και χρησιμοποιούν την λατινική γλώσσα.
Tέλος οι σύγχρονοι βλαχόφωνοι της Βαλκανικής (είτε στην μητροπολιτική Ελλάδα, είτε  εκτός των ορίων της λόγω αποδημίας) είναι ελληνικής καταγωγής και όχι θρακικής ή Ιλλυρικής. Και αυτό γιατί οι μεν λατινόφωνοι Θράκες μεταβαίνουν στη Δακία λόγω εμφάνισης των Σλάβων (Paul Garde Γάλλος καθηγητής του πανεπιστημίου Aix-en-Province) ο δε τελευταίος Ιλλυριο-Bλάχος αποδημεί το 1898, σύμφωνα με τον Ρουμάνο ακαδημαϊκό Rosseti.

Επίλογος
Το επιστημονικά αποδεδειγμένο γεγονός όμως ότι οι  Βλαχόφωνοι είναι Έλληνες δεν σημαίνει εφησυχασμό και υποτίμηση της επικαιρότητας του Κουτσοβλαχικού Ζητήματος. Αντίθετα υπαγορεύει:
Α΄- Ενημέρωση όλων για τους Βλάχους και ιδιαίτερα στους νέους. Στα σχολικά εγχειρίδια αρκούν δυο αποσπάσματα των συγγραφών Ιωάννη Λυδού και Κ. Κούμα,  που να μην υπερβαίνουν τις δυο σελίδες, με πρόσθετο σκοπό να περιοριστούν οι λανθασμένες έννοιες που προσδίδονται υποτιμητικά και περιφρονητικά για τους Βλάχους.
Β΄-  Ανεύρεση και επιλογή ανθρώπων  με αμερόληπτο και μη κομματικό κριτήριο κλπ, που να είναι κατάλληλοι να παρακολουθούν το ζήτημα στα κέντρα λήψης αποφάσεων (εσωτερικό-εξωτερικό). Η αντιμετώπιση του προβλήματος να γίνεται κοινή από τους γνωρίζοντες το θέμα χωρίς καμιά κομματική ή δημοσιοϋπαλληλική εξάρτηση.
Γ΄- Δυναμική, ουσιαστική και συνεχή συμπαράσταση από όλους τους βλαχοφώνους, που μάχονται στη πρώτη γραμμή κατά των δυνάμεων παραπληροφόρησης ανύποπτων πολιτών, οι οποίες ενεργούν ανενδοίαστα σαν εκτροφεία ‘μειονοτικών’.

ου Τσιαμήτρου Γιάννη, εκπ/κου-χοροδιδασκάλου - περιληπτική απόδοση από το βιβλίο του Αx. Λαζάρου  ''ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΝΑ ΕΥΡΩΠΗΣ'', τόμος Γ΄)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν δημοσίευση υβριστικού ή παράνομου περιεχομένου στα σχόλια των αναρτήσεων.Τα σχόλια αυτά θα διαγράφονται με την πρώτη ευκαιρία.