Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Γεώργιος Παχυμέρης - για την προέλευση των Βλάχων


Γεώργιος Παχυμέρης (1242-1310)
Βυζαντινός χρονογράφος Γεώργιος Παχυμέρης: 
'' οι Μεγαλοβλαχίτες είναι οι παλιοί Έλληνες που κάποτε είχαν ηγέτη τον Αχιλλέα...''
σελ. 518:

Ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο:


Γεώργιος ΠαχυμέρηςΒιογραφικά στοιχεία

Ο Γεώργιος Παχυμέρης γεννήθηκε στη Νίκαια της Βιθυνίας το 1242. Η οικογένειά του, κωνσταντινουπολίτικης καταγωγής, είχε εγκατασταθεί στην Αυτοκρατορία της Νίκαιας μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Λατίνους το 1204. Έλαβε τη στοιχειώδη εκπαίδευση, ιερά γράμματα και την εγκύκλιο παιδεία, στη Νίκαια. Από τους πρώτους που εγκαταστάθηκαν στην Κωνσταντινούπολη μετά την ανακατάληψή της από τον Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο το 1261, συνέχισε τις ανώτερες σπουδές του στη σχολή του Γεωργίου Ακροπολίτη, που λειτουργούσε υπό την εποπτεία του αυτοκράτορα, όπου υπήρξε συμμαθητής του Γεωργίου Κύπριου. Από τον Ακροπολίτη διδάχθηκε φιλοσοφία, ρητορική και τις επιστήμες του Quadrivium (αριθμητική, γεωμετρία, μουσική, αστρονομία). Οι σπουδές του στη σχολή περατώθηκαν γύρω στο 1267.

Νωρίτερα, το 1265 περίπου, είχε ενταχθεί στον πατριαρχικό κλήρο με το αξίωμα του διακόνου. Η εξέλιξή του στην ιεραρχία, εκκλησιαστική και κοσμική, ήταν σχετικά γρήγορη: το 1277 κατείχε το αξίωμα του διδασκάλου του αποστόλου, το 1285 έγινε ιερομνήμων και αργότερα κατέλαβε το υψηλό αξίωμα του πρωτεκδίκου. Πέρα από τα εκκλησιαστικά αξιώματα, ο Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος τού απένειμε τον τίτλο του αυτοκρατορικού δικαιοφύλακος, πιθανόν γύρω στο 1277.

Γεώργιος Παχυμέρης, σελ. 518
Ως πατριαρχικός αξιωματούχος παρακολούθησε από κοντά τις διαδικασίες καθαίρεσης και αφορισμού του πατριάρχη Αρσενίου Αυτωρειανού (1254-1259 και 1261-1265) το 1265. Επίσης έλαβε μέρος στη συζήτηση για την ένωση των Εκκλησιών, συμμετέχοντας στη σύνθεση του σχετικού τόμου με εντολή του πατριάρχη Ιωσήφ Α' Γαλησιώτη (1266-1275 και 1282-1283) το 1273, ενώ το 1277 υπέγραψε μια έκθεση (ασφάλεια) κληρικών αποδεχόμενος τις αποφάσεις της Β' συνόδου της Λυών. Στη διαμάχη σχετικά με το σχέδιο της ένωσης η στάση του ήταν συμβιβαστική: αν και θεωρούσε δογματικά εσφαλμένο το Filioque, ωστόσο αποδεχόταν ότι και ο Υιός δεν ήταν αμέτοχος στην εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος. 

Ταυτόχρονα, ο Παχυμέρης ακολούθησε και διδακτική σταδιοδρομία. Ήδη πριν από το 1275-1276 κατείχε διδασκαλική έδρα (ήταν οικουμενικός διδάσκαλος) στην Πατριαρχική Σχολή, όπου δίδασκε φιλοσοφία, ρητορική και τις επιστήμες του Quadrivium. Απέκτησε μεγάλη φήμη ως διδάσκαλος, όπως συνάγεται και από τον επιτάφιο που του αφιέρωσε ένας από τους μαθητές του, ο ποιητής Μανουήλ Φιλής.

Ο Παχυμέρης πέθανε στην Κωνσταντινούπολη μετά το 1308, γύρω στο 1310, αφήνοντας ευρύτατη πνευματική παραγωγή. Με τη μακρόχρονη διδακτική του δραστηριότητα και το γραπτό έργο του θεωρείται ένας από τους βασικούς συντελεστές της Παλαιολόγειας Αναγέννησης στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Η επιρροή που άσκησε στους μεταγενέστερους ήταν μεγάλη, ενώ τα διδακτικά εγχειρίδιά του χρησιμοποιούνταν πολύ αργότερα ακόμα και από τους Ιταλούς ουμανιστές. Από την όλη παρουσία του στα γράμματα η εικόνα που σχηματίζεται για τον Παχυμέρη δεν είναι αυτή ενός μοναχού αποτραβηγμένου από τα εγκόσμια, αλλά ενός ανθρώπου που ενδιαφέρεται ενεργά για τη ζωή και τα προβλήματά της και καταβάλλει προσπάθεια να βρει τα ανθρώπινα όρια όσον αφορά τις γενικότερες εξελίξεις.
Πηγή: εδώ

Σημείωση: Η Θεσσαλία ονομαζόταν Μεγάλη Βλαχία, ο όρος διατηρήθηκε από τον 12ο έως τον 19ο αιώνα (Πουκεβίλ, Ληκ).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν δημοσίευση υβριστικού ή παράνομου περιεχομένου στα σχόλια των αναρτήσεων.Τα σχόλια αυτά θα διαγράφονται με την πρώτη ευκαιρία.